Find your mountain, go climb it!

Recent heb ik hier geschreven over Genius Hour, tijd die door leerlingen volledig zelf mag worden ingevuld. Genius Hour gaat uit van het principe dat elke leerling unieke kwaliteiten bezit en geeft een keuze in wat en hoe te leren. Genius Hour wordt ook wel 20Time genoemd. Momenteel ben ik bezig met het schrijven van een vervolgpost over de presentaties van de leerlingen en de ervaringen die zij en ik hebben opgedaan. Maar dat gaat nog even duren.

Tot die tijd wil ik graag het woord geven aan één van die geniën. Het is niet een van mijn leerlingen, maar wel een leerling die perfect weet te beschrijven wat het belang is van het geven aan ruimte voor leerlingen:

“Find your mountain. Go climb it.

The road to Mount Kilimanjaro”

door Kittie McKay

“

“I have gone to school my whole life. But this year something strange happened to me. I didn’t just learn, I got inspired. Inspiration is the key to this whole education process.”

“And we have this teacher. And he presents this assignment, where you can do anything, be anyone, go anywhere, and most importantly, dream anything.”

“How do you choose? What are my goals? What is my passion?”

“So, I did my homework.” 🙂

“It may sound pretty easy but it was a huge learning experience for me.”

“But I am telling you this because this whole experience has forced me out of my comfort zone. I was, quite literally, selling my goals and dreams to people.”

“I learned that in order to find your mountain, that may involve stressing your very ideas in your head, on the computer, on paper, in order to come up with something pretty awesome. But then you will be able to take it to your marketplace with all the enthusiasm and passion you have to get the job done.”

“This has been the biggest growing experience I have ever had in a eight month time period. I learned about my strengths, my weaknesses, what I am truly passionate about, who I want to become, and how to overal I can become the best Kitty McKay I can be.”

“I worked harder socially, academically, physically and spiritually.”

“Not only does this opportunity give kids time to discover something that they love, it may also be the biggest growing experience that they ever have.”

“Kid’s creativity needs to be nurtured, not trained out of them.”

“We need a chance to learn in our own way, not the standard.”

“Why not be more than the product of mass production?”

“So often, kids just go through the motions of everyday schoolday, and never even realize their full potential.”

“And that is why 20Time should be implemented in all schools, because the opportunity to find your mountain is priceless.”

 

 

Het Nieuwe Leren, een klein praktisch voorbeeldje

Aan het eind van het schooljaar zijn er altijd wel een aantal zaken die leerlingen nog moeten inhalen of mogen herkansen. Gemiste opdrachten, gemiste toetsen, slecht gemaakte opdrachten, slecht gemaakte toetsen.

Ik had er dit jaar een aantal van deze.

Eén hiervan betrof de mogelijkheid om een aan het begin van het jaar slecht gemaakte toets, voor een vak dat al halverwege het jaar was afgesloten, aan het eind van het jaar ‘opnieuw’ te maken. Het betrof hier één leerling. Hij had het vak met een 5 afgesloten en dit zou hem mogelijk/waarschijnlijk beperken in zijn mogelijkheden bij de overgang.

Met deze leerling heb ik voor de uitvoer hiervan de volgende afspraken gemaakt voor op de inhaaldag.

1. De leerling krijgt een aantal verwerkingsopdrachten van telkens 1 lesuur.
2. De opdrachten worden digitaal aangeboden, via het LMS of de ELO Edmodo (meer info te vinden in een eerdere post: Edmodo, wat het is en dat het werkt). Ze zijn voorzien van de nodige bronnen.
3. De opdrachten worden ingeleverd als Google Documenten in een Google Drive map, die de leerling al eerder heeft aangemaakt tijdens de lessen en die met mij gedeeld is.
4. De leerling levert de opdracht in op Edmodo en geeft hierbij aan of hij nog vragen heeft.
5. De leerling krijgt feedback op zijn werk, direct in het Google Drive document. Dit kunnen antwoorden zijn op zijn vragen maar ook correcties of aanvullingen op zijn werk.
6. Aan het eind van de serie opdrachten volgt een toets. Deze wordt digitaal afgenomen, via Edmodo. De leerling ziet wanneer hij klaar is direct de behaalde score.

De uitvoering verliep als volgt.

Ik zat thuis. Ik hoefde dus niet 70 minuten te reizen om dit te kunnen begeleiden. Ik zie dit als een voordeel. Ik had de opdrachten vooraf klaar gezet en verstrekte ze zoals afgesproken. Ondertussen keek ik ongestoord en geconcentreerd toetsen na en verwerkte ik de gegevens. Af en toe wierp ik een blik op mijn computer.

De leerling zat op school, achter een laptop, in een lokaal met andere inhalers en in aanwezigheid van een surveillant. Hij kreeg van mij de opdrachten zoals afgesproken en ging er mee aan de slag.

Ik kon op Edmodo zien wanneer de leerling een opdracht had ingeleverd.

Ik kon in de Google Drive documenten de voortgang zien van de leerling en hier direct feedback op geven. Dit was vooral in de vorm van aanvullende vragen of suggesties.

De leerling kon mijn feedback lezen en hier op reageren.

Ik kon in de Google Drive documenten live zien wat de leerling typte. Ik kon zien waar hij zichzelf corrigeerde, of soms iets goeds in iets verkeerds veranderde. (Ik zou het hebben kunnen zien wanneer hij hele stukken zou hebben gekopieerd en geplakt). Ik kon volgen hoeveel tijd hij steeds nodig had.

Voor de meeste opdrachten bleek de leerling minder dan het geplande lesuur nodig te hebben. Hij kreeg de vervolgopdrachten dan ook eerder, zodra ik zag dat hij klaar was en mijn feedback had verwerkt.

De leerling kon door zijn reacties op mijn feedback mij laten zien of hij iets verkeerd had opgeschreven of iets verkeerd had begrepen. Ik kon daarop een inschatting maken van zijn begrip en hier op reageren. Ik leerde hier zelf van waar een aantal problemen met onderdelen van deze stof bij leerlingen zitten.

Ik vond een goede manier van werken en denk dat bovenstaand een klein praktisch voorbeeldje is van wat Het Nieuwe Leren zou kunnen zijn. Hier is vooral het onderdeel plaats-onafhankelijk gebruikt. Hetzelfde zou prima tijd-onafhankelijk kunnen worden uitgevoerd. Het betrof hier nu slechts één leerling, maar met meerdere zou middels de feedback ook prima gedifferentieerd kunnen worden.

De leerling was blij met de geboden mogelijkheid.

En behaalde het resultaat dat hij wenste op de afsluitende toets.

 

Ze zijn moe, en kunnen wel rekenen!

De afgelopen twee weken zijn er bij ons op school, net als op vele andere, toetsweken geweest.

• Docenten maken toetsen.
• Leerlingen leren voor toetsen.
• Leerlingen maken toetsen.
• Docenten kijken na.
• Docenten voeren cijfers in.
• Er zijn mensen blij.

Gewoon, onderwijs dus. Zou je zeggen.

Voor de laatste toetsweek zijn er ook de laatste lessen. Dan kan al op woensdag het geval zijn, of zelfs op dinsdag.

‘Meneer, dit is de laatste les. Gaan we film kijken?’

‘Ziet dit er uit als een bioscoop?’

‘Maar bij de andere drie lessen vandaag mocht het wel.’

‘Dan hadden jullie daar alle stof al af, waarschijnlijk.’

‘Nee hoor, maar de docent zei dat we dat ook wel thuis konden doen.’ (hier ga ik nog eens op terugkomen…, dat vind ik namelijk ook…)

‘Dat zou heel wel kunnen. Maar doordat wij de laatste drie lessen tijd hebben verloren omdat een aantal van jullie de presentaties niet volgens afspraak hadden klaarstaan en we daar veel tijd aan verloren hebben geldt dat voor deze les helaas niet.’

‘Maar wij zijn zo moe!’

‘Dus jullie zijn moe geworden van 3 uur naar films kijken? Dan zullen we dat nu maar niet maar gaan doen.’

Gewoon, onderwijs dus. Zou je zeggen.

‘Nee, wij zijn moe van het hele jaar. De hele dag opletten. En iedere docent die denkt dat hij het belangrijkste vak heeft. En dat wij nog thuis nog wel een uurtje aan zijn vak kunnen besteden omdat hij/zij het zo nodig vindt het hele uur vol te kletsen.’

‘Dat snap ik helemaal! Maar hebben jullie voor mijn vak ooit veel huiswerk moeten maken?’

‘Nee. Maar dat maakt niet uit. Het gaat om het totaal. We zijn gewoon moe.’

‘Dat snap ik. Maar volgende week is de toetsweek en vandaag gaan we nog een aantal lastige zaken langslopen. Dat is namelijk mijn werk. Beslissen wanneer het nodig is en wanneer het kan. Wanneer wat. En nu is het nodig.’

De leerlingen vallen stil.

De les gaat natuurlijk gewoon door.

De leerlingen doen mee. Dat hun opzet is mislukt zijn ze snel vergeten. Op die ene na dan, die demonstratief met het hoofd op de bank blijft liggen. Dat is geen probleem. Die kan het zonder uitleg en extra voorbeelden. Maar de meesten in deze klas niet. Al zouden ze dat nog zo graag willen.

Aan het eind van de les stel ik een niet onbelangrijke vraag, die vaak, om welke reden dan ook, tijd dus meestal, niet gesteld wordt.

‘Wie heeft er van deze les iets geleerd?’

Meer dan de helft steekt hun hand op.

‘Wie denkt dat hij/zij door deze les een hoger cijfer voor de toets gaat halen?’

Meer dan de helft steekt hun hand op.

De toetsweek volgt. Ik moet surveilleren. Ik sta in de gang voor de klas en spreek met leerlingen voor de deur.

‘Ik was echt te moe om nog te leren, meneer. Waarom moeten we nu aan het eind van het jaar voor alle vakken nog een toets gaan maken?’

Een goede vraag en ik val even stil.

‘Het is echt te veel,’ voegt een andere leerling toe.

‘Weet U wel hoe het is om 8 uur lang elke dag naar leraren te moeten opletten en naar leraren te luisteren”, voegt leerling drie toe.

Ik probeer een antwoord te formuleren en het lukt me om de leerlingen te laten luisteren.

‘Ja, dat weet ik.’ En ik ets nogmaals in mijn geheugen dit nooit te vergeten.

‘Gaat de toets moeilijk worden?’. Leerling vier, linksachter stelt een schijnbaar concrete vraag.

‘Nee, niet als je geleerd hebt,’ is mijn standaard antwoord, en dat klopt in mijn geval ook wel.

De eerste leerling die mij aansprak doet een kleine stap naar voren.

‘Nou, ik heb het uitgerekend en voor alle vakken behalve wiskunde heb ik aan een 1,2 genoeg deze toetsweek.’

‘Grappig, dat je wel kunt rekenen maar dan voor wiskunde toch meer dan een 1,2 nodig heb,’ kom ik, toch weer docerend, terug.

‘Ik heb alleen voor Duits een 3,4 nodig, de rest maakt niet uit.’

‘Ik voor geschiedenis, een 4,2. En voor aardrijkskunde een 3,8.’

‘Ik voor Nederlands een 1.8, voor Frans een 4,7 en voor Duits een 5,2. Dus ik heb alleen voor Duits geleerd vandaag.’

Gewoon, onderwijs dus. Zou je kunnen zeggen.

Je zou het ook anders kunnen zeggen.

Niet gewoon. Onderwijs. Dus.

Ho. Ho. Ho.

Dat zou best een goed einde van deze bijdrage zijn geweest.

Hoe liep het nu echt af?

Voor mijn vak en deze klassen?

De leerlingen die ik sprak hadden allemaal een (ruime) voldoende.

Zij hadden echt wel geleerd. Ondanks hun woorden. Ondanks hun vermoeidheid. Zij waren betrokken. En zij gaven een signaal.

Wat zijn mensen toch wonderlijke wezens.

Laten wij zorgen dat zij dit blijven.

Daar is geen rekentoets voor nodig. Als het nodig is kunnen leerlingen prima rekenen.

Kunnen ze ook rekenen op jou?

 

Hoe het afliep

Recent heb ik hier twee bijdragen geplaatst over het eindexamen, en dan vooral het bepalen van de kwaliteit van het geleverde werk middels een cijfer: Eindexamen, houden aan het foute antwoordmodel en N-term terreur.

Ik heb daar de nodige reacties op ontvangen en beloofd in ieder geval op de afloop terug te komen.

Kort wat voorafging:

– Ik had één leerling die het cijfer 5.45 kreeg toebedeeld als combinatiecijfer van schoolexamen en centraal examen. Dit omdat zij één punt te kort kwam op het centraal examen voor een cijfer van 5,50. De tweede corrector vond dat wij ons aan het, ook in zijn ogen, foute antwoordmodel moesten houden, omdat de N-term de onvolkomenheden hierin zou corrigeren. Mijn leerling moest hierdoor in het tweede tijdvak opnieuw examen doen. Zij zou anders niet slagen.

– Ik had overigens ook twee leerlingen die een 6,45, respectievelijk een 7,45 kregen toebedeeld, beide ook omdat zij één punt te kort kwamen op het centraal examen. Beide kozen er ook voor om te herkansen, om zo hun kansen op de gewenste vervolgstudie te vergroten.

Het resultaat:

Met de leerling die moest slagen heb ik drie dagen lang een aantal uur per dag besteed aan het herhalen van de stof en de zaken die deze leerling hierin moeilijk vond. Wij hebben hierbij het door deze leerling gemaakte examen ook nauwkeurig bekeken: wat was er fout en waarom én wat was er fout gerekend en waarom? We hebben heel veel tijd besteed aan het leren geven van het gewenste antwoord. Wij hebben geleerd om de toets goed te maken.

Wat hierbij lastig was dat ik niet wist en niet kon weten en nooit zal weten waarop de toegepaste N-term bij dit examen uiteindelijk was gebaseerd. Ik zou dat graag alsnog weten, zodat ik deze kennis kan gebruiken om mijn leerlingen in de toekomst beter voor te bereiden.

De N-term wordt bepaald nadat het eindexamen is gemaakt. Tenzij, het eindexamen in het tweede tijdvak wordt gemaakt. De N-term voor het tweede tijdvak wordt bekend gemaakt tegelijkertijd met die van het eerste tijdvak. In dit geval was de N-term voor het eerste tijdvak 0,7 en was de, nu wel vooraf bepaalde, N-terrm voor het tweede tijdvak op 0,6 gesteld.

De herkansingen werden gemaakt en ik heb ze dezelfde dag nagekeken, omdat zij de volgende dag moesten worden opgestuurd naar de tweede corrector. De tweede corrector heeft ze nagekeken en we hebben contact gehad over het volgens het antwoordmodel toekennen van punten aan de gegeven antwoorden. We verschilden van mening maar kwamen er uit.

De toets van het tweede tijdvak vond ik wat moeilijker. De N-term bleek ook te zijn aangepast. Naar 0,7.

Mijn leerling haalde een voldoende en is geslaagd.

Een van mijn twee andere leerlingen scoorde ook hoger en behaalde het gestelde doel.

Twee mensen die ik ken hebben een fikse hoeveelheid tijd besteed aan het laten zien dat zij, naast het in bezit van de vereiste hoeveelheid kennis en vaardigheden, ook in staat zijn om de toets goed te maken. De derde is dit niet gelukt.

Het is mij onbekend hoeveel mensen in de  directe omgeving van mijn leerlingen zich zorgen hebben gemaakt over de uitkomsten en zich tijd. De ouders ongetwijfeld, de rest van de familie, de vrienden.

Ik heb de ondersteuning aan mijn leerling gedaan tussen alle andere standaard werkzaamheden door. Deze bestonden uit het maken van toetsen, het surveilleren tijdens de toetsweek, gesprekken met leerlingen over hun profielwerkstuk, gesprekken met mentor leerlingen over hun keuzes.

Ik klaag niet over het feit dat ik hieraan tijd heb besteed, ik deed het met liefde en ben blij met het resultaat.

Maar het had niet gehoeven.

Ik ben niet blij met hoe het is verlopen dit jaar. Ik kon niet genieten van de diploma uitreiking en had veel moeite dit te verbergen voor de leerlingen. Ik hoop dat dit gelukt is. Speciaal voor die ene leerling. Die speciale leerling.

Het had echt niet gehoeven.