Mooie momenten #lerendelen 1

Mooie momenten mogen gedeeld worden.

Afgelopen dinsdag had mijn 2e klas VWO een toets wiskunde. In mijn planning voor deze had ik ervoor gezorgd dat ik deze toets dezelfde dag (nou eigenlijk de volgende ochtend erg vroeg) te kunnen nakijken. Op woensdag had ik deze klas weer en dit was tegelijkertijd de dag voor een aantal vrije dagen vanwege hemelvaart. Door snel na te kijken zouden we de toets meteen kunnen nabespreken, veel effectiever in mijn beleving, en leerlingen waarderen het ook als zij snel hun cijfers weten. Woensdagochtend om 06.30 uur heb ik de cijfers ingevoerd in Magister en de leerlingen via Twitter hiervan op de hoogte gesteld:

Woensdag het 5e uur komt de relatief wat luidruchtige 2-VWO klas het lokaal binnen en twee meisjes stormen op mij af.

“Meneer, mogen wij vandaag les geven op het SMARTboard over het nieuwe hoofdstuk? We hebben het voorbereid! We zijn al bij paragraaf 3 en we snappen alles.”

“Ja, natuurlijk mag dat.” Mijn toch wel aanzienlijke verbazing probeer ik niet te laten doorklinken. Deze twee meisjes vonden wiskunde toch niet echt leuk, nuttig, interessant en hadden tot dusver toch ook geen cijfers die getuigden van inzicht en kunde?

“We staan nu eindelijk voldoende voor wiskunde en hebben voor de laatste toets zelfs een echt hoog cijfer. We willen U hiervoor ook bedanken. En onze ouders willen dat ook. U moet wel goed uitleggen als onze cijfers zo gestegen zijn zeggen ze.”

“Nou, hartstikke bedankt. Dat is heel leuk om te horen! Dat is toch waar ik het voor doe. Maar jullie hebben het toch echt zelf gedaan hoor. Jullie hebben de toets gemaakt en er hard voor gewerkt.”

“Ja, maar U zorgt er voor dat wij dat ook doen nu.”

Ik ga zitten, toch wel erg trots en genietend, en zij gaan aan het werk. De klas luistert maar sommige maken ook grapjes. Ik roep ze voorzichtig tot de orde. De uitleg gaat verder. Een paar leerlingen blijven grapjes maken en een paar leerlingen praten door de uitleg heen.

“Hou nou eens allemaal je kop!”, roept ineens een meisje dat oplettend zit te luisteren en kijken. “Zij hebben hartstikke hun best gedaan om het voor te bereiden voor jullie en leggen het hartstikke goed uit en dan zitten jullie er gewoon doorheen te kletsen! Hou toch gewoon je kop en let op!”

De klas is muisstil.

Ik wacht even en bedank dan het meisje voor haar positieve inbreng en signaleer vervolgens de twee anderen door te gaan.

Ze leggen uit, krijgen vragen, beantwoorden vragen, wijzen op de aantekeningen op het bord, leggen verder uit, krijgen vragen, beantwoorden vragen, gaan terug naar de eerdere aantekeningen op het bord en ronden af: “snapt iedereen het nu of zijn er nog vragen?” Een aantal leerlingen schrijven de aantekeningen over en stellen opnieuw vragen. “Okay, dan snapt ik het ook,” zegt tenslotte de laatste.

De meisjes komen naar mijn bureau. “Meneer, was het duidelijk zo?”

“Zeker, het was prima. Volgens mij snapten ze het echt allemaal.”

“Ik vertel nooit zo goed,” zegt de ene.

“Dat viel wel mee hoor en maakt ook niet zoveel uit.  Als je het vaker doet gaat het vanzelf nog beter,” zeg ik.

“En? Gaan jullie dit nu ooit nog vergeten?”

“Nee, dit gaan we nooit meer vergeten. En het het klopt meneer. Omdat we het zelf hebben uitgelegd snappen we het veel beter.”

PS: Dit is de klas waarmee ik flipdeklas pleeg 🙂