Gewoon luisteren is genoeg

Een pijnlijke maar ook hartverwarmende gedachte.

Als je niets kunt DOEN. Als je niets kunt ZEGGEN dat helpt.

Dan is GEWOON LUISTEREN GENOEG.

 

Wat voorafging…….

Ik schrijf op mijn blog wat ik graag wil delen over leren.
Het NIVOZ organiseert jaarlijks een aantal onderwijsavonden.
Ik ben gevraagd om hierbij aanwezig te zijn, hierover te bloggen en ook namens/op Het Kind te bloggen, als een van de bloggers.
Ik maak ALTIJD notities.
Dit is opgevallen en er is mij gevraagd of ik deze dit keer zou kunnen/willen delen.
Ik heb gezegd hier over na te denken.
En dat heb ik gedaan en het antwoord is ja.
Maar ik twijfel of dit het goede antwoord is………

---

Wat ik ter voorbereiding las en dacht:

Johan Deklerck is als doctor in de criminologie verbonden aan de Academische Lerarenopleiding ‘Gedrags- en maatschappijwetenschappen’ aan de KU Leuven. De rode draad in zijn werk is probleemgedrag in onderwijs.

Een veelkleurig verhaal: existentiële kwetsbaarheid in een postmoderne tijd

Existentiële kwetsbaarheid bij kinderen en jongeren is een veelkleurig verhaal. We halen er drie kleuren uit. We zoomen in op de leeftijdeigen kwetsbaarheid van kinderen en jongeren. Vanuit sociologisch perspectief werpen we een blik op het herfsttij van de moderniteit en wat dit voor hen betekent. We bekijken tot slot de kwetsbaarheid van jongeren met een thuisverhaal van kwetsingen.

Kinderen zijn sowieso kwetsbaar. De puberteit is een periode van existentiële transformatie naar een gendergebonden identiteit. Ze gaat samen met een vergrootte kwetsbaarheid en een piekperiode van probleemgedrag. Dit is een eerste kleur van kwetsbaarheid.

Dit wordt versterkt door een tweede kleur van kwetsbaarheid. Kinderen en jongeren groeien op in een onrustige postmoderne samenleving vol verandering, waar veel niet meer vanzelfsprekend is: wat mag en wat mag niet? Wat met uiteenlopende gewoontes: anders bij papa en mama, bij vrienden, in het jeugdhuis en op straat, anders op school? Wat met geweld, pesten, internet, agressie?

We maken in een sociologisch helikopterperspectief een vlucht over tweehonderd jaar moderniteit van de consensus, via dissensus tot de actuele assensus-samenleving. In dit moeilijke tijdsgewricht zoeken jongeren hun weg en worden scholen geconfronteerd met problemen van opvoeding, gezag, belonen en straffen, een ethische oriëntatie. We bekijken wat dit betekent voor de leraar, de school en het omgaan met probleemgedrag.

Een kleine groep komt naar school met een rugzak vol pijnervaringen en problemen van thuis, waarvoor de school de arena wordt: een derde kleur van kwetsbaarheid. Vanuit psychologisch perspectief kijken we met het model van de ‘levensstroom’ waar dit vandaan komt. In de adolescentie wordt een jongere de ‘rechter’ van zijn verleden. Dit kan leiden tot ‘destructief recht’ (Nagy). We bekijken wat dit betekent en denken na hoe hiermee om te gaan.

– veel moeilijke woorden, een jargon dat het mijne niet is, maar mogelijk leerzaam?

---

 Mijn notities:

De 2e onderwijsavond.
Dit verhaaltje is een beetje een rommeltje. (Dit stukje is als laatste tijden de bloggers bijeenkomst toegevoegd)
Wat er staat, staat er. Is geschreven. Snel geschreven.
Het beeld is zo.
Een live geschreven blog.
Durf ik op Publish te drukken………. ?

———

Dit stukje naar achteren? (Dit stukje is ergens tussendoor toegevoegd)

OPVALLEND. DICHTBIJ ZIJN COLLEGA’S VAAK MOEILIJKER TE BEREIKEN. Het is beangstigend als het daar niet lukt. Daar moet dagelijks mee worden verder gegaan. Er zijn allerlei verbanden.

Femke huilt en huilde.
Herkenbaar.
Een academisch geschoold iemand die NOG NIET begreep wat het is om een heel andere achtergrond te hebben. Iemand die OP DIT MOMENT tot op de uitersten van zichzelf wordt uitgedaagd.
Huilen is intensief.
Ik huil altijd thuis.
Dat weet niemand.
Dat mag ook niemand weten.
Dus lees dit niet.
Vertel het aan niemand.
Lees liever elders wat de tranen thuis opleveren op school.

———

Drie bloggers die de eerste keer niet aanwezig waren stellen zich voor.
! Overeenkomst: het kind staat centraal in hun verhaal, vooral het kind met ‘problemen’: ADHD, Syndroom van Down, maar zij sttaan voor meer.

Verrassend verzoek: er wordt gefilmd voor het VO (had ik me nu tocht maar geschoren….. en de kapper is ook al weer net even te lang geleden, maar daar maak ik nooit zoveel tijd voor want dat is niet zo belangrijk, behalve op het moment dat je gefilmd wordt, maar zelfs dan eigenlijk niet, dus niet)

Femke is er ook: leraar van het jaar in het basisonderwijs, maar ze blijft GEWOON komen.
Ze ervaart het hier met de bloggers als een RUSTPUNT (echter dus?), na de media-aandacht die toch maar kort blijkt te duren.
Als ambassadeur nu aan de slag, hoopvol invloed te kunnen uitoefenen via de poltiek.
Lerarenregister: het moet weer, het is niet van ons.
De essentie: inspireren, passie terugroepen, gelukkig in de klas, niet ervoor, professionaliseren

Sarina vertelt over masterclass Yong Zhao.
Na afloop, op het station: er is ECHT iets veranderd IN mij.
100 jaar geleden; revolutie machines, spierKRACHT niet meer nodig
Nu weer revolutie, microchip: denkKRACHT niet meer nodig
Dus nu: leerlingen laten nadenken/opleiden voor wat zij dan nog als toegevoegde waarde kunnen zijn (hoe waar is dit? Hoe snel gaat dit?) Oproepen tot onderscheidend zijn en ondernemend zijn.Nokia: telefoon slimmer maken. Apple heeft van computer telefoon gemaakt. VERSCHILLEND STARTPUNT
21^st century skills zijn onzin. 4 jarigen zijn geniaal, die moet je vasthouden.
De titel van zijn boek: World Class Learners

Blog Christiaan over de eerste onderwijsavond, ZEER VEEL gelezen.
Theorie van Luc
Eigen invulling
Praktisch voorbeeld
Ruimte voor de lezer

Idee zelf: maak het persoonlijk door alle twijfelingen over benoemen wat ik meemaak en nog niet durf te delen. Bijvoorbeeld.
Gehoord van collega.
In discussie met leerlingen werd mijn naam genoemd.
“Die docent begrijpt tenminste hoe wij leren en hij doet er ook iets mee.”
En dan wordt het een beetje warm in de coole Droog. En dat is genoeg.
Een docent moet twee dingen tegelijk doen.
Het is makkelijk, het is verleidelijk om er maar een te doen: lesgeven.
Het is ook goed verdedigbaar.
Het wordt fijner als dat 2e ook lukt. Contact maken, leerlingen zien.
Het maakt het 1e makkelijker. Als je durft.

 

Durf stiltes te laten vallen
Witvlakken dus!
Ook in vorm: HOOFDLETTERS en van links en rechts etcetera.

 

Professionele RUIMTE NEMEN.
PROFESSIONEEL ruimte GEVEN.

Durf ruimte te geven, ook in het toejuichen van het NIET VERANDEREN.
SPIEGELTJES. Deel spiegeltjes uit en kijk er dus zelf in wanneer een ander hem ophoudt. NODIG een ander UIT hem op te houden wanneer hij denkt dat het nodig is.

Durf weg te lopen. Letterlijk, Loop het lokaal UIT.
En KOM weer TERUG. En ga weer VERDER.
Toon VERTROUWEN.
Durf ZEKER te zijn en tegelijkertijd te TWIJFELEN.

De leerling centraal. HOE?
Controle. LOSLATEN.
Kun je LOSLATEN controleren?
Kun je controleren LOSLATEN?

De kinderen MOGEN zelf KIEZEN, maar alleen uit de twee keuze’s die wordan aangeboden…..

Verschillen toestaan vereist verschillen durven doen.
Aandacht voor de docent die het anders wil maar in een situatie zit waarin dat niet zo ‘eenvoudig’ is, omdat er veel weerstand is.

De leerling is steeds centraler komen te staan. Door het nadenken over hoe het zou moeten en STEEDS WEER te beslissen dat ik dus ook zo MOET (dat woord dat je van mij niet MAG gebruiken) DOEN.

VERMIJD bijeenkomsten waar je niets aan hebt, of die zelfs negatief werken.
ZOEK OP waar je sterker van wordt

NEE!ga!TIVITEIT

Toen was er eten en waren er twee verplaatsingen. Letterlijk en dus figuurlijk.

---

Johan: als ik te Belgisch ben. (Kan dat? :))

In een situatie van extreme angst gaan SMSjes over het existentiële niveau.
Inderdaad: humor!
Meeste mensen functioneren binnen het alledaagse
In extreme situaties dalen we af naar het existentiele
Gekwetst worden vindt plaats op dat niveau

Mobieltjes zijn machientjes voor existentieel leren

Ze zijn altijd zo lief die meisjes, maar…

Liefhebben is de beste preventie van criminalisering
Helaas, is dit in het onderwijs niet te organiseren 🙂

Puberteit is een identiteitssprong van existentiiele orde

We gaan door een transitietperiode gelijk aan Romeins naar Germaans. We zitten in de herfst van de moderniteit.

Nederland maakt klompen, Belgie bier.

Het gaat dus niet continu omhoog met af en toe een dipje. Het is een cirkel. We steven nu af op de winter.

Zal Nederland over 30 jaar bezeilbaar zijn?
Geen koebellen meer in Zwitserland door gehoorschade!

We zijn van een welvaartsamenleving overgegaan in een veiligheidssamenleving

Wat kan ik hiermee in de klas? Niets. Niet direct.
Heeft het mij beinvloedt? Ja. Alles doet dat! Sociologie beschrijft, kan het ook ingrijpen?

Een Nederlandse reflex: de overheid lost het op.

Onderwijs:
Coneensus: “omdat ik het zeg”
Dissensus: “het is beter omdat…”
Assensus: “ik zie het zus” én   “ik zie het zo”

Wie beweegt er als het schoentje moet worden dichtgeknoopt? (Het kind of de moeder?)

GEWOON ALLEEN LUISTEREN IS GENOEG

En toen was de batterij leef en kon ik niet meer schrijven in dit document, wel had ik nog mijn mobiel, typen werd tweeten.

De tweets:

Een intense start van de #onderwijsavond met de bloggers, die zeer persoonlijk durven delen hoe zij in hun werk ‘uit de dood zijn opgestaan’

Johan Deklerck duidt het tijdsgewricht als winter, een assensus samenleving, na de zomer die van 1800 tot 1970 duurde #onderwijsavond

Jongeren van nu vormen a la carte hun extreem individuele normativiteit #onderwijsavond

Authentiek ervaringen delen zonder de conclusies op te leggen opent de deur naar vragen stellen en eigen keuzes maken #onderwijsavond

Jongeren van nu moeten hun ethische weg vinden in een labyrinth van onvermijdbare beelden van kittens tot onthoofdingen #onderwijsavond

Water kan niet stoppen omdat er een steen ligt #onderwijsavond

De levensstroom stokt onvermijdelijk door een ethisch-existentiele ingrijpende ervaring #onderwijsavond

Mensen maken ononderbroken ethische balansen. De kaart van destructief recht wordt getrokken. Ik werk hard dus mag… #onderwijsavond

GEWOON LUISTEREN IS GENOEG #onderwijsavond

Drugs zorgen voor een vernietsing bij mensen met teveel stops in hun levensstroom #onderwijsavond

DE ONTMOETING KOMT VOOR HET LEREN. HET IN EEN RELATIE KUNNEN EN DURVEN GAAN STAAN IS DE BASIS. #onderwijsavond
(veel geretweet! een snaar geraakt, blijf luisteren!)

Oopsiefloopsie. DE A12 IS DICHT. #onderwijsavond

(de terugreis duurde wat langer, en gaf ruimte voor gedachten)

---

 

Toch een paar toevoegingen:

– de drang om toe te voegen, te herschikken, weg te laten, te herformuleren, te beDENKEN, is groot, heel groot…..
– moet ik nog wat schrijven over dat voor en na gefilmd worden? Nee, bekijk het maar! J (Zal zodra ik het weet doorgeven waar)
– het zou zomaar kunnen dat er vragen zijn naar aanleiding van bovenstaande, ik hoor ze graag!

Of het er toe doet dat weet ik niet maar standaard stop ik wat afbeeldingen in mijn blogposts. Deze keer dus toch ook maar. Ze zijn niet van mij, ze zijn van Claire. Dank je Claire!

Oopsiefloopsie…… Had ik wel op Publish moeten drukken? 🙂