Zeven nieuwe verhalen in één nieuwe dag #blimageNL

Het is inmiddels twee dagen geleden dat ik hier een oproep deed. Een oproep om een persoonlijk verhaal te schrijven over onderwijs aan de hand van een aangeleverde foto. Het is een dag geleden dat ik de eerste zeven verhalen die zijn geschreven in één dag hier heb mogen delen. Het aantal edubloggers dat de uitdaging heeft geaccepteerd gaat langzaam richting de vijftig. In de tweede vierentwintig uur na de eerste oproep zijn opnieuw zeven verhalen verschenen.

Er gebeuren ook leuke onverwachte dingen. Mensen worden twee keer uitgedaagd! (Nederland toch kleiner dan we zelf wel eens denken? 😄). Mensen dagen niet specifiek iemand uit maar doen het algemeen. Het maakt allemaal niet uit. Daag iemand uit die nog niet of weinig blogt, iemand die twijfelt, daag iemand uit om eens met een gastblog op jouw blog te beginnen.

Hieronder een korte introductie van deze tweede zeven verhalen. Je kunt ze weer lezen voor wat zij zijn of wat zij met je doen Je kunt ze misschien ook gebruiken om inspiratie op te doen om zelf aan deze #blimageNL uitdaging mee te gaan doen (of iemand uit te dagen). Zie hier voor de achtergrond en de ‘regels’. Wat mij opnieuw opvalt is de verscheidenheid in achtergrond van schrijvers van deze tweede zeven verhalen. Dat doet mij weer veel goed. Veel leesplezier! Veel inspiratie!

Juf Margot, leerkracht groep 3, schreef het verhaal ‘Mijn route‘, over haar weg naar wat nu voor haar het geluk is dat onderwijs heet, over het eerst beter weten, het dal in en via schaamte en verdriet er weer uit, naar het nu, het T-shirt met de tekst die haar samenvat ‘Too blessed to be stressed’.

Een plaatsje apart, met een goede reden, voor…

Erwin Klaasse, onderwijstourist, schreef, zeer bewust zonder deel te nemen aan de #blimageNL uitdaging!, het kleurrijke verhaal ‘#rozeistochmooier‘, over een meisjes voetbalteam dat met roze sokken wilde gaan spelen en dit ook deed, over de positieve aandacht die dat genereerde, over dat het toch niet meer mocht van de club, Zwart-Wit. De boodschap van de hashtag #rozeistochmooier is dat er altijd ruimte moet zijn om het anders te doen, dat je anders mag zijn, dat je jezelf mag onderscheiden, of dat nu op het voetbalveld is, of in het onderwijs, of in het leven.

Je kunt dus ook meedoen, zonder mee te doen. En zo hoort het!

De afbeelding toont het roze jasje waarmee ik Erwin heb geprobeerd uit te dagen. Een uitdaging die hij zowel wel als niet heeft opgepakt. Mooi!

Ilse Meelberghs, docente bij Zuyd Hogeschool, schreef het verrassende verhaal ‘Niet overlaten aan halfdronken docenten of toevallig luisterende barmannen‘, over barkrukken en bewust luisteren, over robots, over luisteren als gevende beweging, over de persoonlijke wens dit niet aan langer aan het toeval over te laten.

Juf Maike, leerkracht groep 1/2 en ICT coördinator op een school in Zuilen, schreef het verhaal ‘Waar mijn hart sneller van gaat kloppen in de klas‘, over blij worden van verzinnen, over tranen van geluk als jij het niet hebt verzonnen maar zij het zelf verzinnen en jij dit mag zien.

Florina Blokland, boerin en zelfstandig educatief auteur, schreef het aangrijpende verhaal ‘Wat te doen‘, over inwiersen, over veranderingen accepteren, over leren van momenten, over combineren, over liefde voor het boerenleven, over alsmaar willen delen wat je bezielt.

Sandra Verbruggen, onderwijs adviseur en kantelaar, schreef het verhaal ‘Rups wordt vlinder, het onderwijs‘, over hoe het onderwijs lange tijd de rups geweest is, perfect voor de omstandigheden en de mogelijkheden, over hoe onzichtbaar het is te zien wat er in die pop die de rups is gebeurt, over hoe de tijd er nu is voor het onderwijs vlinder te worden, zijn andere pracht te laten zien, over hoe de verandering nu voelbaar is en onvermijdelijk zichtbaar zal worden.

Sandra Jantjes, boerin en fotograaf, schreef het verhaal ‘Kuikentje‘, over dat leren het best werkt via uitdagingen, over het belang van luisteren als je een schijnbaar andere taal spreekt, over kinderen als eieren, over wat er nodig is om een ei te laten uitkomen, over kinderen de mogelijkheden geven te laten worden wat zij kunnen zijn, over luisteren naar het voedsel dat nodig is.