Nakijkcommissie

Leerlingen willen liever geen toetsen maken. Docenten willen liever geen toetsen nakijken. Docenten willen wel dat leerlingen iets leren. Leerlingen willen ook iets leren. Enter: de nakijkcommissie.

Het begon met een tweet van  Iris Driessen @irismp.

Wat mij persoonlijk vooral aantrok was de eerste zin. ‘Ik ga het doen.’

Hoe het werkt

Elke toets is een groep van 5 leerlingen verantwoordelijk voor het nakijken van de toetsen van de hele klas. Zelf hoeft de nakijkcommissie de toets niet te maken. Zij bespreken vooraf met de docent de toets en het antwoordmodel. Er zijn zes toetsen per jaar, iedereen komt aan de beurt. De leerlingen van de nakijkcommissie krijgen een 8 voor de tijd en de moeite. Dat is het.

Er kwamen snel reacties op twitter. Dat het een briljant idee is was direct duidelijk.

Voor leerlingen. Iedere leerling komt eens per jaar aan de beurt om na te kijken. Hiervan, en van de voorbespreking met de docent, leren zij, mogelijk nog meer dan van alleen het maken van de toets. Zij leren niet alleen over de inhoud maar ook over het formuleren van antwoorden en het nemen van verantwoording bij het besluiten over wat goed is en wat niet.

Voor docenten. De docent hoeft minder tijd te besteden aan nakijken. Een deel van deze tijd zal gaan zitten in het de leerlingen leren nakijken een feedback geven. Er zal veel meer interactiviteit zijn tussen docent en leerlingen over de stof. De overgebleven tijd kan de docent besteden aan het verbeteren van zijn lessen of het verbeteren van zijn toetsen.

Hoe het in te zetten

De nakijkcommissie kan worden ingezet zoals boven beschreven. Gebaseerd op een berekening van het aantal toetsen per jaar en het aantal leerlingen. De docent zal moeten nadenken over de samenstelling van de nakijkcommissie per toets en de uitvoering van het bespreken van het antwoordmodel. De nakijkcommissie zou ook beperkter kunnen worden ingezet, bij slechts een aantal toetsen per jaar, hoewel het daarmee mogelijk juist de kracht van het idee verliest.

Vrijwel direct na de tweet van Iris kwam er een korte discussie op gang op twitter. Die ging vooral over de ‘beoordeling’ van het werk van de nakijkcommissie.

De vraag die in deze discussie vooral naar voren kwam is of de leerlingen van de nakijkcommissie een cijfer moeten krijgen voor hun werk, en zo ja hoe dit bepaald zou moeten worden. Ik heb hierover met Rob van Bakel @RPvanBakel een email uitwisseling gehad en samen met andere reacties op twitter zijn wij gekomen tot de volgende opties:

• de leerlingen krijgen een vast cijfer voor hun werk voor de nakijkcommissie, bijvoorbeeld een 8 zoals Iris dit voorstelt
• de leerlingen krijgen geen cijfer
• de leerlingen geven zichzelf een cijfer
• de leerlingen krijgen een cijfer voor hun nakijkwerk en feedback, dit cijfer wordt gegeven door de docent
• de leerlingen krijgen een cijfer voor hun nakijkwerk en feedback, dit cijfer wordt gegeven door de leerlingen

Gaat het gebeuren?

Ja. In ieder geval gaat Iris het doen. 😄

Een dag later kwam er ook een reactie van de mannen die zeker ook van daden zijn naast hun woorden.

 

En ja. Ik ga het ook doen. In klas vier. Ik kies voor de optie waarbij de leerlingen een cijfer geven aan hun peers voor de feedback. Dit zijn mijn leerlingen bij opdrachten uit eerdere jaren al gewend en past dus in mijn situatie. Ik denk dat dit van groot belang is voor het succesvol inzetten van dit briljante idee. Hoe past het in jouw situatie?

Vertrouwen

Een essentiële bouwsteen van een nakijkcommissie is denk ik vertrouwen. Vertrouw jij je leerlingen? Vertrouwen zij jou? Vertrouwen zij elkaar? Misschien is een extra waarde van een nakijkcommissie wel dat het een mooie manier is om vertrouwen te bouwen.

Reageren?

Graag! Dat kan onder deze post maar bijvoorbeeld ook op de Facebook groep Actief leren zonder cijfers waar Sander Claassen een discussie hierover heeft gestart.